Στις παγωμένες πολικές περιοχές, οι αλλαγές ήταν δραματικές και ραγδαίες τις τελευταίες δεκαετίες. Ένα παράδειγμα είναι η Βορειοδυτική Γροιλανδία, όπου έχουν αλλάξει πολλά μέσα σε 21 χρόνια.

Οι παρακάτω εικόνες φυσικών χρωμάτων δείχνουν μέρος της Γροιλανδίας κατά μήκος του κόλπου Melville (τμήμα του κόλπου Baffin) στις 3 Σεπτεμβρίου 2000 και στις 21 Σεπτεμβρίου 2021. Οι εικόνες έχουν ληφθεί με το όργανο ETM+ ( Enhanced Thematic Mapper Plus) του δορυφόρου Landsat 7 και με το όργανο OLI (Operational Land Imager) του δορυφόρου Landsat 8, αντίστοιχα.

Οι εικόνες δείχνουν την ακτογραμμή μήκους 80 χιλιομέτρων. Όπως και σε πολλά μέρη γύρω από τις ακτές της Γροιλανδίας, μια σειρά από παγετώνες μεταφέρουν πάγο από το εσωτερικό του νησιού προς την ακτή και τον ωκεανό. Οι περισσότεροι από αυτούς τους θαλάσσιους παγετώνες υποχωρούν. Η ροή των Kjer και Hayes – των δύο κύριων παγετώνων που φαίνονται παραπάνω – επιταχύνεται επίσης.

Είναι αξιοσημείωτο ότι το 2000, ο παγετώνας Kjer παρουσίαζε μερικές βραχώδεις εξάρσεις. Αυτοί οι βράχοι βοηθούσαν στην στήριξη του πάγου και επιβράδυναν τη ροή του προς τον ωκεανό. Στη συνέχεια, κάποια στιγμή το 2012, η ​​πλωτή κρηπίδα πάγου του παγετώνα διαλύθηκε. Οι βράχοι έγιναν αυτοτελή νησιά, τα οποία περιβάλλονται στην εικόνα του 2021 από ανοιχτά νερά και ένα μείγμα θαλάσσιου πάγου και παγόβουνων. Έχοντας χάσει την αντίσταση από τους βράχους, ο πάγος της ενδοχώρας του παγετώνα μπορεί να ρέει ακόμη πιο γρήγορα προς τον ωκεανό.

Σύμφωνα με τον Alex Gardner, επιστήμονα του χιονιού και του πάγου στο Jet Propulsion Laboratory της NASA, δεδομένα από τα προγράμματα “ITS_LIVE” και NASA MEaSUREs δείχνουν ότι ένα χρόνο πριν από τη διάσπαση της κρηπίδας πάγου, ο παγετώνας έρεε με μέση ταχύτητα 1.200 μέτρων ετησίως. Μέχρι το 2018, η μέση ταχύτητα του παγετώνα ήταν πάνω από 4.000 μέτρα ετησίως.

«Ο παγετώνας Kjer βιώνει σχεδόν τετραπλάσια αύξηση της ροής πάγου λόγω της κατάρρευσης της πλωτής κρηπίδας του, πιθανότατα λόγω της τήξης από τα θερμότερα νερά των ωκεανών», είπε ο Gardner. «Αυτό έχει οδηγήσει σε αυξημένη απόθεση πάγου στον ωκεανό και επιταχύνει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας».

Στη δεκαετία του 1970, το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας κέρδιζε περίπου τόσο πάγο όσο έχανε – μια ισορροπημένη κατάσταση που κράτησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οπότε η απώλεια πάγου επιταχύνθηκε. Μεταξύ 2002 και 2021, η Γροιλανδία απώλεσε περίπου 280 γιγατόνους πάγου ετησίως, προσθέτοντας 0,8 χιλιοστά ετησίως στην παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας.