Το καλοκαίρι του 2019, ένα ρήγμα που άρχισε να μεγαλώνει ραγδαία στο Brunt Ice Shelf της Ανταρκτικής απείλησε να απελευθερώσει ένα παγόβουνο περίπου διπλάσιο σε μέγεθος από την πόλη της Νέας Υόρκης. Αλλά καθώς ένα άλλο καλοκαίρι της Ανταρκτικής φτάνει στο τέλος του, το ράφι πάγου συνεχίζει πεισματικά να συγκρατείται. Έχει γλιτώσει ακόμη και από συγκρούσεις με πολλά παγόβουνα που παρασύρθηκαν κοντά του.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του αυστραλιανού καλοκαιριού του 2021-2022, τα παγόβουνα στην Ανατολική Θάλασσα Γουέντελ παρασύρθηκαν νότια, ακολουθώντας το παράκτιο ρεύμα της Ανταρκτικής. Το Παγόβουνο A-23A —το μεγαλύτερο σήμερα παγόβουνο στον κόσμο— επέπλεε ελεύθερα αφού αποκολλήθηκε από τον πυθμένα της θάλασσας όπου είχε «γειωθεί» (κολλήσει) για δεκαετίες. Και τον Ιανουάριο του 2022, το Παγόβουνο D-28 γύρισε το Stancomb-Wills Glacier Tongue, επιπλέοντας για περίπου 4.300 χιλιόμετρα από το σημείο όπου απελευθερώθηκε από το Ράφι Πάγου Amery το 2019.

Μια ομάδα από μεγάλα παγόβουνα πλησίασαν τελικά στο Ράφι Πάγου Brunt. Η παραπάνω εικόνα, που αποκτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2022, με το Φασματοραδιόμετρο Απεικόνισης Μέτριας Ανάλυσης (MODIS) στον δορυφόρο Aqua της NASA, δείχνει τα δύο παγόβουνα καθώς πλησίαζαν στο τέλος της καλοκαιρινής τους “μετανάστευσης”.

Η μετατόπιση των παγόβουνων έχει επιβραδυνθεί καθώς οι ώρες της ημέρας μειώθηκαν και οι θερμοκρασίες μειώθηκαν, επιτρέποντας στον θαλάσσιο πάγο να αρχίσει να αναπτύσσεται σταδιακά στη Θάλασσα Γουέντελ. Τα παγόβουνα τελικά θα εγκλωβιστούν πλήρως στον εποχιακό θαλάσσιο πάγο τον αυστραλιανό χειμώνα σε λίγους μήνες από τώρα. Αλλά προς το παρόν, το τεράστιο μέγεθός τους τα καθιστά αποτελεσματικές “μπουλντόζες”, ικανές ακόμα να “οργώνουν” τον θαλάσσιο πάγο και να αφήνουν πίσω τους μονοπάτια ανοιχτού νερού. Παρατηρήστε επίσης τις εντυπωσιακές ζώνες νεφών κοντά στις πλευρές των Παγόβουνων D-31A και D-28. Αυτά είναι πιθανότατα το αποτέλεσμα στροβιλισμών στον αέρα που παράγονται από τις άκρες των παγόβουνων.

Πηγή: Landsat